In de periode van 1 september t/m februari mogen de honden (nog) loslopen in een gebied van de Schoorlse Duinen. Heerlijk als dan iemand een initiatief neemt voor een herfst- winter- of voorjaarswandeling met allemaal Stabijtjes. Ook wij melden ons aan en dus gaan we zondagochtend vroeg naar Hargen om ons bij alle anderen honden een baasjes te voegen. Al snel lopen we met alle honden los door het zand en over de duinen. Ik probeer natuurlijk steeds een beetje in de gaten te houden waar Tjibbe loopt maar dat valt niet mee met al die zwart-witte ondernemende honden. En Tjibbe heeft veel meer aandacht voor alle andere honden en de omgeving dan voor mij. Dat blijkt wat later maar weer overduidelijk, want ik kom tot de conclusie dat Tjibbe niet meer in de kopgroep zit wat hij altijd zo graag doet – en ik kan hem ook niet meer zo snel vinden. Ik besluit naar achteren te lopen in de hoop hem terug te vinden, want anders moet ik met de tracker aan de gang. Die heeft ie gelukkig om.
Al snel zie ik iemand aankomen met Tjibbe aan de lijn: hij had Tjibbe ergens achteraan opgemerkt, terwijl hij een beetje in paniek was. Dankbaar nam ik Tjibbe weer over en voegden wij ons weer bij de groep.

Uiteindelijk bleek deze gebeurtenis niet zo verkeerd, want Tjibbe had hardhandig geleerd dat hij toch echt zelf zijn baasje (ook) in de gaten moet houden en die wijze les is voor ons en de toekomst best nuttig zo zal blijken.