Eindelijk weer eens op reis en dit keer richting de bergen van Oostenrijk. Voor Tjibbe niet alleen een nieuwe ervaring op de plaats van bestemming, maar ook een lange autoreis en tussentijds een overnachting in een hotel. In dat hotel mag hij gewoon mee naar binnen. In de nacht slapen in de reisbench, maar dat is eigenlijk door het gebruik in de stacaravan eigenlijk wel een vertrouwd plekje. Zelfs als de bench in een andere omgeving staat.

Zoals verwacht gaat de reis goed, alhoewel de parkeerplaatsen verre van prettig zijn om Tjibbe uit te laten. Zo lopend met de hond zie eigenlijk pas hoe vervuild die plaatsen zijn. En op de tweede reisdag komen we aan op de eindbestemming en zetten we de caravan neer. 

Even zoeken naar een goed plekje om Tjibbe aan een pin te zetten zodat hij lekker wat ruimte heeft op het gras. Langs de camping loopt de rivier en dat water is al snel favoriet bij Tjibbe. Hij moet wel aangelijnd blijven, want er is een behoorlijke stroming en we willen hem niet kwijt. We kunnen gemakkelijk met een loopbrug de rivier over en dat is een prachtig uitlaat- en snuffelgebied voor de lange lijn. 

Tijdens alle wandelingen komen we regelmatig allerlei stroompjes tegen waar Tjibbe natuurlijk graag even zijn dorst lest en natte pootjes (of meer) haalt. Soms zijn er ook mooie stukken waar het water wat breder en dieper is en waar hij lekker kan zwemmen. Heerlijk om te zien.

Minder was een wandeling langs een trail dat behoorlijk hoog naar een hut ging. Tjibbe bleef eigenlijk gedurende de hele wandeling van uren(!) over smalle en stijle paden trekken aan de lijn. Achteraf begrepen we pas waarom hij ‘door’ wilde: Hij wilde het gebied uit want het zat vol teken. Later hoorden we dat het bekend stond als ‘de tekenberg’ en dat hadden ze ons best eens mogen vertellen, want het verpestte de mooie wandeling. EN ’s avonds hebben we meer dan 100(!) teken weggehaald bij Tjibbe. Het enige voordeel is dat we nu behoorlijk bedreven zijn in het verwijderen van die beestjes.

Nadat we een dagje omhoog geweest waren met de kabelbaan (dat was wel een heel gek ding) en een heerlijke wandeling hadden gemaakt op de plaats waar normaal gesproken geskied wordt, zijn we ook nog naar een hondenstrand bj de Walchsee gegaan.

En dat was natuurlijk ook genieten. En natuurlijk lekker zwemmen met de baas. Zelfs als die al een aardig stuk het meer op was gegaan. Tja, Tjibbe houdt nou eenmaal van zwemmen en dat is op zulke momenten extra leuk. Bovendien blijft hij in de Oostenrijkse wateren schoner en lekkerder ruiken. En dat is ook iets waard.