Een week later waren mijn baasje en ik weer bij die mevrouw en ik mocht toen niet naar de knuffeltuin. We gingen een stukje lopen en ik kreeg weer van die trildingen aan mijn tuigje. Af en toe schrikken ook natuurlijk van de geluiden die met ons mee komen. Ze achtervolgen me denk ik, maar de baas zegt dat het in de tas van die mevrouw zit. Nou ik vind het allemaal niks, alhoewel ik wel steeds aandacht moet geven aan die trildingen en dat ik dan even de geluiden vergeet. En natuurlijk krijg ik ook veel lekkers, dat helpt ook.

In het weekend gaan we natuurlijk ook veel wandelen, want ik moet natuurlijk naar buiten. En mijn hondenmensen zeggen dat er toen vuurwerk te horen was, terwijl ik daar eigenlijk niet op reageerde. Zou het dan toch een beetje helpen?

In het Purmerbos vind ik die gaskanonnen voor de ganzen-verjagerij trouwens ook helemaal niets. Toen ze weer eens aan gingen was ik het na een knal of tien helemaal zat en ben ik maar op een holletje naar de parkeerplaats gegaan. Het baasje kwam pas veel later, want die kon me niet bijhouden.

En dan maar weer naar die mevrouw en met die zooi aan mijn lijf weer een stuk ‘lekker’ wandelen. Jammer natuurlijk dat ze die vuurwerkherrie weer mee neemt, maar het lekkers, het tennisballetje en andere manieren van even spelen zorgen er toch voor dat ik weer even uit de herrie-stress kom. Sneller herstellen noemen ze dat. Ik mag wel schrikken maar het is goed als ik daarna weer ‘gewone dingen’ ga doen zoals het spelen met mijn vriendjes Jip en Mex in het Twiske. Dan heb ik toch niet zoveel erg in het geknal in Oostzaan, Den Ilp en Landsmeer. Nou het zal wel: ik vond het spelen wel erg leuk en ik hoorde eigenlijk niets. Enne ik niets horen: het zal wel aan de verbeelding van de baasjes liggen, want ik ben toch niet gek: Als het er is hoor ik het echt wel hoor!

Afijn een paar dagen later na mijn lekkere wandeling in de Schoorlse Duinen gingen we weer naar die mevrouw en zijn we weer met die ‘herrietas’ op stap geweest, maar wat veel erger is: ze had ineens echt vuurwerk meegenomen. Niet van die harde knallen, maar toch. Echt niet leuk! Toch was het baasje tevreden over de manier waarop ik daar mee omging en ik moet zeggen dat de meegenomen kaas erg lekker was….

Nou goed: straks eerst maar even sinterklaas vieren en dn komt mijn vriendje Toby natuurlijk ook. Dat wordt een dolle boel.