Langzaam verder

Vuurwerk

En dan ga je ‘s avonds de tuin in voor een laatste ‘plas’. Niets aan de hand en de rondsnuffelende Tjibbe wordt plotseling overvallen door een enorme knal. Hij schrikt hevig en voor hij zich überhaupt kan herstellen volgt er na een paar seconden nog een harde knal, en nog een, en nog een, en… De in totaal zes knallen zorgen bij Tjibbe voor een hevige en blinde paniek. Hij rent dwars door alles heen, knalt tegen schuttingen, muren en deuren. Om te voorkomen dat hij zich bezeert probeer ik hem te vangen. Even later lukt dat en ‘beloont’ Tjibbe me door zijn poep te laten lopen. Dat dringt niet direct tot me door, maar de geur wel. En ja het beestje moet weer zijn rust vinden, terwijl je hem niet mag troosten. Hij mag wel veiligheid krijgen en we hopen maar dat dit geen blijvend trauma oplevert. Zo jammer, vooral omdat hij het bij de fokker en ook bij ons zo goed deed met allerlei harde geluiden. En ja, wie rekent op vuurwerk op zo maar een doordeweekse avond midden juni. De verantwoordelijke idioot wordt bedankt.

De eerste regenwandelingen

Weer of geen weer: we moeten naar buiten en de eerste wandelingen voor baas en hond zijn een feit. Uiteraard weet ik hoe ik zelf reageer op regen, maar van Tjibbe is dat nog niet helemaal bekend. Al snel blijkt dat Tjibbe het allemaal geen punt vindt. Ook regen is hondenweer en dan in een andere betekenis dan in de spreekwoordelijke. Hij is kleddernat en feitelijk onverstoorbaar in zijn doen en laten. Dat kan van zijn baasje niet in dezelfde mate gezegd worden.  Dat geldt ook voor het feit dat Tjibbe gaandeweg een steeds natter en ieler hondje wordt: door de natte vacht blijft er minder hond over…

De camping

Het verblijf in de stacaravan moet een beetje zijn tweede huis worden en we zijn heel nieuwsgierig hoe dat gaat. Al snel blijkt de hoeveelheid prikkels enorm veel groter dan thuis. Logisch,  want de plekjes zijn niet. Enorm groot en iedereen ‘leeft’ buiten. Tjibbe heeft grote moeite om zich te onttrekken aan alle nieuwe en zeer interessante prikkels. Hij is het ook volstrekt niet eens met de verplichte benchrust die hij opgelegd krijgt en kan feitelijk ook geen goede slaap pakken. Bij mij dringt het beeld zich op. Van een peuter die omvalt van de slaap en steeds blijft zeggen dat het niet moe is.  Maar goed, het zal uiteindelijk moeten wennen en goed komen. Denk ik….

Strandbezoek

Voor ons hoort het strand bij de camping. We zijn nieuwsgierig wat Tjibbe hier van vindt, zo’n lange strook zand waar golven op en af rollen. En zout water niet te vergeten. Het wordt ons in elk geval al snel duidelijk, want hij vindt het heerlijk om te rennen langs de branding en ook het water is uitdagend. Daarbij is het natuurlijk super leuk dat er ook veel andere honden zijn en al snel is hij in een eerste speelpaleis beland, waardoor hij drijfnat en onder het  zand zit. Het is voor ons telkens weer een afweging die  we moeten maken als er andere honden naderen. We hebben Tjibbe aan een hele lang lijn en zitten steeds in het conflict tussen het socialiseren en opdoen van bewegingservaring enerzijds en het beschermen van de goede fysieke groei. Zijn botten en gewrichten blijven tenslotte nog lange tijd kwetsbaar en we willen dat onze Tjibbe wel een goed lijf heeft en houdt. We houden dus telkens de afweging bij grotere en lompere honden. Daarnaast biedt het fietskarretje in  wandelmodus ons uitkomsten. We kunnen hem behouden voor het mulle zand en naar geschikte plekken brengen. Hij kan bovendien beperkt worden in zijn beweging en verplichte rust krijgen. Wij sjouwen dus trouw elke keer met de kar door het mulle zand op weg naar….

Puppycursus

De lang verwachte puppycursus staat inmiddels ook voor de deur.  Zonder al te veel bijzondere verwachtingen gaan we naar de curuslocatie en al snel wordt duidelijk wat Tjibbe er van vindt. Hij is al door het dolle heen als de autobench nog niet eens open is.wat geweldig al die puppy’s. Als we eindelijk het veld mogen betreden hebben we het gevoel dat zijn riem een stuk langer wordt en krijgen op geen enkele manier echt contact met hem. De kynologisch instructeur Caitlin maant ons zijn aandacht te vragen en ook tijdens de oefeningen lijkt het een onmogelijke gave. Toch lukt er wel het een en ander, alhoewel de aandacht voor de hond er voor zorgt dat veel van het verhaal van de trainster wordt gemist. Als we om ons heen kijken komen we in elk geval tot de conclusie dat we niet de enige ijn met een ‘stuiterbal’. Uitdagingen te over dus en een bijzondere weg te gaan. Wie wilde er ook al weer een energieke hond in puppy-editie?

De eerste stappen

Het vertrouwd worden

In het nieuwe thuis van Tjibbe weet hij al snel zijn plekjes te vinden. Zijn kleedje is een geliefd plekje en ook de bench zoekt ie af en toe uit eigen beweging op. Verder is hij zeer kien op allerlei beweging van zijn huisgenoten. Ze zeggen dat pappy's tussen de 16 en 20 uur per dag slapen. Nou die van ons niet! Hij doet veel hazenslaapjes en zelfs in de bench is het meilijk om hem te 'dwingen' tot een slaapje. Bij elke beweging die hij waarneemt gaat het koppie omhoog of zit ie rechtop. Dat blijkt toch telkens lastiger omdat hij daardoor wat vervelend kan worden. Het lijkt er op dat hij regelmatig overprikkeld is en dus besluiten we de bench maar te 'verduisteren'. Dag en nacht doen we een doek om de bench zodra hij gaat (moet) slapen. En zo waar: het lijkt te helpen en hij wordt evenwichtiger in zijn gedrag. het bijterig worden is voor ons dus een slaapsignaal en eigenlijk zijn wij dan al te laat...
Maar al met al krijgen we op dit punt wat meer structuur.

De nachtelijke ontwikkelingen

De nachten lijken zich iets te verlengen en het nachtelijk op moeten staan wordt aanmerkelijk minder. Het moet eigenijk alleen als er heftige dagen zijn geweest met veel prikkels en meneer de hele avond heeft liggen slapen. Ook is het - niet - doen van zijn plasje voor de nacht een duidelijke voorspeller. Maar goed, dan gaat ie meestal wel weer lekker slapen, ondanks het ochtendgloren. De doek werpt zijn vruchten ook hiermee af en die wordt dus vervangen door een goede badhanddoek die wat beter past en beter in het interieur past.

Lekker naar buiten

Met het naar buiten gaan maken we driftig gebruik van onze fietskar. We doen dat eerst in de vorm van de wandelwagen, omdat we zelf ook graag onze dagelijkse wandeling maken. En de fietskar biedt de mogelijkheid..
Tjibbe zit dan graag in de kar met de voorzijde helemaal open. Onder enig protest gaat ie soms toch dicht want hij heeft doorlopend de drang om uit de kar te stappen. Hij moet tenslotte overal bij zijn en dus probeert hij te doen alsof hij niet is aangelijnd en helemaal naar voren kan. Iets beter voor de spanning op de lijn (en zijn nek) is het naar boven gaat. Dat kan als de kar helemaal open is, maar ook als het 'dakluik' openstaat. Meneer heeft dan een prima uitzicht en steekt als een tankcommandant boven de bovenkant van de kar uit. Typisch Stabij-gedrag volgens een collega en tevens Stabij-baasje.

Onderweg

 Uit het huis gaan en op pad naar leuke dingen kan natuurlijk niet alleen lopend en dus moeten we veelvuldig gebruik maken van de autobench. De eerste kleine rit was hoopvol en daar moet bij gezegd worden dat een van 'zijn mensen' bij de bench op de achterbank van de auto zat. De tweede keer moest ik alleen met Tjibbe naar de dierenarts....
Gelukkig ging dat eigenlijk zonder problemen en ook de daaropvolgende ritten met de auto gingen prima. Ook ritten van een uur vormden geen probleem en Tjibbe ligt als een prins in de bench of zit af en toe naar buiten te kijken. De auto is zeker geen bezwaar want zodra de achterklep opengaat springt Tjibbe al op. Hij vindt het 'reizen' naar andere en vaak leuke plekjes prima. De wandel/fietskar bewijst ook zijn diensten op terrassen want het geeft Tjibbe rust en ook gelijke een goed plekje om te rusten.
Achter de fiets lijkt een ander verhaal te worden. De eerste twee ritjes waren zonder problemen, maar de twee daarop volgende - en veel langere - ritten veroorzaakten enig geluidsoverlast voor de omgeving. Daar ligt nog wat trainingswerk in het verschiet.

Verzorging

De verzorging van Tjibbe vraagt natuurlijk om aandacht voor vaccinaties en ontwormen. Ook moeten we rekening houden met de teken etc. als er lekker rondgestruind wordt in het groengebied, de duinen of gewoon in de bermen. Met het eerste is het helder dat de bezoekjes aan de dierenarts en prikjes onvermijdelijk zijn. Kort na aankomst de eerste kennismaking met de dierenarts en op 12 weken de zaken voor de eerste fase afgerond. Dan volgt het natuurlijk om doorlopend na het wandelen in de natuur Tjibbe goed te onderzoeken op beestjes. Met de puppy-vacht gaat dat nog gemakkelijk en al snel wordt de eerste teek gevonden. De middeltjes zijn tenslotte niet 100% garantie dat er niet s komt. Vervelend is wel dat de eerste teek gelijk heel hardnekkig is om te verwijderen. Het lichaam lukt prima, maar de rest... Moet er dan 'vanzelf' uitkomen. Dat voelt niet echt lekker en gelukkig gaat het bij de volgende exemplaren beter...
En dan krijgen we ook te maken met grasaren en andere vervelende dingen. Controle zal in de toekomst nodig blijven, maar ook met een andere vacht moeilijker worden. 

Een nieuw thuis

Op verkenning

Thuis gekomen moet er natuurlijk worden verkend. Een vreemd huis met allerlei zaken die nieuw zijn. Driftig snuffelend wordt de huiskamer verkend en blijken de kleine salontafeltjes wel erg leuk. De ruimte waar voorheen tijdschriften lagen zijn prima bruikbaar voor een pup van Tjibbe's grootte. Hij kruipt er al graag in en hoe leuk: aan de de andere kant kan je er weer uit! Verder is ook de bench voldoende uitnodigend met de snoepjes en leuke dingen die we er in hebben gelegd. We zijn dus ook benieuwd hoe dat verder gaat. Hoe vermoeiend het ook is: Tjibbe vermant zich telkens en vertikt het om te gaan slapen. Na twee uren geeft hij het eindelijk op en valt hij in slaap op zijn nieuwe kleed voor de kast in de huiskamer. Gezellig dichtbij zijn nieuwe baasjes. En uiteraard is het eerste plasje ook in huis(!) gedaan.
Na het eten slaapt hij heerlijk in de bench en het eerste (van vele) plasje(s) is gedaan in de tuin. Met de nieuwe baasjes van de nestgenoten spreken we allerlei ervaringen door in de WhatsApp-groep en horen we hoe het gaat met de broertjes en zusjes van Tjibbe. Overal zien we in elk geval dat het echte Stabij's zijn en dat ze allemaal al hun bijzondere slaaphoudingen aannemen. 

Eerste nachten

Uiteindelijk komt de eerste nacht in zicht. Tjibbe zal moeten slapen in zijn nieuwe onderkomen en ja, hoe gaat dat. Allerlei meningen circuleren tussen hondenbezitters en -deskundigen. De een vindt dat je hem mee moet nemen naar de slaapkamer, weer een ander is daar faliekant op tegen. Er zijn voorstanders om in de huiskamer bij het nieuwe huisgenootje te gaan slapen en weer anderen prefereren het alleen laten. Overeenkomsten zijn wel de interval van wakker maken en laten plassen.
Op basis van alle meningen en onderbouwingen daarvan besluiten wij dat een van ons bij Tjibbe blijft om hem steeds te kunnen uitlaten en vooral ook vertrouwen te geven in zijn nieuwe omgeving. Duidelijk is dat ik dat mag doen. En dus zet ik de wekker elke twee uur om de pup wakker te maken en buiten te kunnen zetten. Eigenlijk gaat dat best goed, want Tjibbe vindt het prettig om op die manier te gaan slapen en doet elke keer even zijn behoefte. Succesje dus.
Na een tweetal nachten wordt de interval van 2 uren opgeschroefd en al vrij snel blijkt dat Tjibbe zelf aangeeft dat hij er even 'uit moet'. Mooie constatering en in combinatie met het vergroten van de afstand tussen mij en de bench besluit ik na een dag of vier het signaal in mijn eigen bed af te wachten. En hoera , ook dat gaat goed. Elke keer gaat hij prima terug in de bench tot circa de klok van 06:00 uur. Ik besluit telkens om dan de dag te beginnen, vooral ook omdat uit alles blijkt dat Tjibbe dan wel klaar is voor de - korte - dag. Voor mij (ons) is de dag echter langer dan we gewend zijn. Niet zo zeer in de door-de-weekse dagen, maar wel in het weekend. Al met al we een verandering waar we prima mee kunnen leven. Verder worden de momenten dat Tjibbe er nog even 's-nachts uit moet steeds minder en slaapt hij langer door.

Nieuwe omgeving

De nieuwe omgeving wordt niet alleen verkend, ook zijn er de nodige aanpassingen door te voeren. We moeten tenlastelegging ook rekenenen met een puppy die niet te veel trappen mag lopen. En wat ligt er in onze tuin? Uiteraard trappen! Dus maar met wat dakpannen een noodvoorziening getroffen de de traptreden hiermee afgeschuind. Ook de opstap vanuit de tuin de huiskamer in moet worden aangepast. Maar ook Tjibbe zit niet stil. Hij verandert als een volleerd tuinman ons zorgvuldig opgebouwde groen. Bloemetjes plukken kan hij als de beste en de aanplant wordt drastisch aangepakt. Lage beplanting wordt geplet en weer andere planten worden ‘afgebekt’. We hadden duidelijk niet op deze nieuwe tuinarchitect gerekend. Wel op veranderingen, maar dit is ietsje meer. Ook het gras krijgt het zwaar te verduren, want Tjibbe beleeft veel plezier aan het trekken aan plukken gras. In combinatie met het doen van zijn behoefte, stelt de komst van Ttjibbe het gras ernstig op de proef.

De benche(s)

Binnen in de huiskamer gaat de gewenning aan de bench voorspoedig en dus zijn we snel overgegaan op het opstellen van zowel het fietskarretje (zonder wielen) en de autobench bij de tuindeuren. Hier moet Tjibbe natuurlijk ook aan wennen. Met grote regelmaat proberen we de drie plekjes steeds leuk en verrassend te maken. Niet alleen met speeltjes maar ook met lekkers. Het resultaat is natuurlijk dat bij elke terugkeer in huis de benches zorgvuldig worden onderzocht. Het zijn dus leuke en vertrouwde plekjes aan het worden. Dit moet zich later uitbetalen als we de benches op de uiteindelijke plaatsen gaan inzetten. Wij willen er tenslotte wel met de fiets en auto op uit op een manier die ook voor Tjibbe prettig is. Met het fietskarretje is het al snel voor elkaar in de wandelwagenmodus. Lekker met Tjibbe naar het groengebied Purmerland waar we anders lopend niet zouden kunnen komen. Hetlevert niet alleen prettig momenten op maar ook veel bekijks en tovert bij veel mensen een glimlach op het gezicht.

De laatste loodjes

Eind Mei

We komen in de eindfase van het wachten. Met de uitslag van de test is bekend geworden dat Fedde-Siebe ons nieuwe gezinslid wordt. Ondanks het feit dat we het best een leuke naam vinden willen vasthouden aan de naam die we alweer een tijd geleden hebben uitgezocht. Onze stabij gaat een echte Friese naam krijgen: Tjibbe.  Maar dat houden we nog voor onszelf. Slechts een enkeling weet het en verschillende mensen in onze omgeving trekken een parallel met de naam van een kind dat geheim wordt gehouden. En ze hebben niet helemaal ongelijk...

Zeker ook als ons andere ideetje tenuitvoergelegd wordt: we hebben een soort uitnodigingskaarten gemaakt dat we naar enkele intimie willen sturen. Die zullen ongetwijfeld denken aan een geboortekaartje. Maar goed, het kaartje moet gevuld met foto’s en natuurlijk wel een soort ‘pasfoto’ van de goed pup. Gelukkig weet Esther dat te realiseren en en-passant krijgen we ook nog een leuke foto van de drie generaties die er al waren buiten dit nest. Een mooie plaat met de opa, de moeder en het halfzuster van onze Tjibbe. Hoe leuk is dat.....

Aanvullende artikelen

Gaandeweg kom je er achter dat het misschien toch wel handig is op trainingspads te kopen.  Al ga je het de zindelijk maken niet doen met behulp van die pads dan nog liken die dingen best handig. Een absorberende laag met daaronder een waterdichte plastic-laag kan tenslotte ook overal onder en dan een vangnet voor ongelukjes zijn. Toch maar kopen dus. Verder komen we tot het besef dat het veelvuldig gebruiken van de tuin eigenlijk vraagt om een droogloopmat. Die hebben we niet, dus die moet er ook maar komen. En grote rollen papier voor de ongelukjes blijken ook handig.  Nog even extra aandacht coor de verlichting achter in de tuin.  En zo ontstaat er toch weer een lijstje van zaken waar plots ook een ip-camera komt. Toch welgemakkelijk om de bench in de gaten te houden. 

Afscheid van de fokker

Ook broeden we op ideetjes om de fokker en de oudere honden te verwennen. Voor ons gevoel kan dat alleen maar met een soort cadeautje voor de mensen en iets lekkers voor de honden.  We besluiten ons verder te verdiepen in de fabricage van ambachtelijke oranjekoek. En dat kan mooi aan de hand van een mooi boekje dat ooit aan mij cadeau is gedaan door een afscheid nemende Friese collega’s. Werkelijk een leuk boekje van de producten van alle ambachtelijke bakkers die zelf hun eigen ‘twist’ hebben gegeven aan de samenstelling van hun oranjekoek. Inmiddels heb ik begrepen dat er sprake is van verschillende inzichten over het opmaken van de oranjekoek: moet het met crème of met slagroom. Hoe dan ook we bestellen wat en halen de Friese lekkernijen op voor de mensen en nemen lekkere kluiven mee voor de honden.

Het echte moment

Bij de fokker handelen we alle formaliteiten af en spraken we verder bij  inmiddels zijn er al verschillende puppy’s bij hun nieuwe eigenaar en zijn wij - voorlopig - de een na laatste die Esther ‘dwingt’ tot een afscheid. Na ons komt er nog iemand en dan blijft er nog een puppy over. Die zal over aandacht en liefde niet te klagen hebben...

We praten wat verder bij over allerlei wetenswaardigheden en nemen voer, puppypakket en paspoort in ontvangst nadat we de koopovereenkomst met een handtekening hebben geformaliseerd.  Mooi van die overeenkomst is dat de fokker de puppy’s terugkrijgt als er om wat  oor reden dan ook sprake zal zijn van een herplaatsing. Zo wordt de navelstreng nooit helemaal doorgeknipt. De een zal dat lastig vinden den ander niet: wij vinden het eigenlijk een geruststellende gedachte dat de fokker zich blijft bekommeren om haar hondjes. En dat iemand over het belang van de honden blijft waken is toch alleen maar super?

En dan gaan we op pad naar huis, met Tjibbe die al het bekende moet achterlaten. Best lastig voor hem en dat afscheid is niet een dingetje voor hem alleen...

Op weg en thuis 

Onderweg is Tjibbe niet-correct van plan het op te geven. Hij is het eerste half uur echt onrustig maar doet het uiteindelijk best goed.  Eenmaal aangekomen in zijn nieuwe huis is hij serieus bezig met de verkenning van zijn nieuwe omgeving. Slapen wil er maar niet van komen en buiten plassen lukt niet helemaal. Binnen lukt dat prima...

Uiteindelijk na 16:00 uur gaat ie echt onder zeil. Dat betekende dus een periode van zeker 7 uren met allen enkele hazen slaapjes. Dat belooft wat, maar hoe dan ook: het avontuur is begonnen.  We hebben er echt zin in. 

De puppy-spam

April/mei

In de periode na het eerste bezoek worden we elke dag weer voorzien van nieuwe foto’s en video’s. Met als beloofd was worden we bedolven onder puppy-spam. We zien de pups een enorme ontwikkeling doormaken van kruipende blinde molletjes naar pups die dingen beginnen te zien en te horen. We worden deelgenoot van de enorme aanslag die 8 pups plegen op het gestel van hun moeder. Pleun ondergaat ondanks dat alles op een uiterst relaxte manier en je ziet de pups zich enorm ontwikkelen. Ik hoorde al zeggen dat Pleun geen moedermelk gaf maar slagroom. De 4 teefjes en 4 reutjes groeien voorspoedig. We kunnen het niet afwachten om weer een keer de hondjes in levende lijve te kunnen zien. Rond de leeftijd van 5 weken lukt dat weer. We voelen ons weer van harte welkom en zien met eigen ogen hoe liefdevol de puppy’s opgroeien. En uiteraard krijgen we ook weer veel mee van de drive van fokker Esther en de serieuze manier waarop zij haar puppen-kinderen een goede basis willen geven voordat ze naar de nieuwe eigenaren gaan. We zien het enorme gekrioel in de werpkist en puppy-run en uiteraard ook rond de etensbakken. Twe-aan-twee mogen de pups een maaltijd van geweekte brokken gemengd met harde brokjes tot zich nemen.  Ze laten het zich goed smaken. De een stort zich op zijn ‘bak’ en de ander vindt een naastgelegen bak ook interessant. Dat hij daarbij met veel poten in de ‘eigen bak’ staat en zich zelf en de omgeving besmeurt.  Heerlijk ongecompliceerd puppy-leven...

Verhalen en informatie

Tussendoor krijgen we heel veel informatie mee van de belevenissen van het nest en de voortgang in de ontwikkeling. Ook wordt veel uitgewisseld over kennis van hondenopvoeding en alle dingen die van belang zijn voor de verzorging. Ook spreken we over de mogelijkheden bij de fokker en de situatie waarin onze pup gaat komen. Niet alleen thuis maar ook bij de stacaravan aan zee.  Daar is het natuurlijk een ander beeld dan rond de geboortegrond aan de Sallands Heuvelrug. Het duinlandschap, het strand en de Noordzee. En niet te vergeten de verschillende duinmeertjes waarin de honden van veel mensen lekker zwemmen en kunnen spelen. Ook op het strand zijn er mooie mogelijkheden om lekker ‘los te gaan’. Het is natuurlijk de ruimte, het water en de riante mogelijkheden om lekker los te lopen.

En dat is anders dan thuis. Niet minder maar anders: veel ruimte in nabijgelegen groengebieden en paden in het polderlandschap. Ongetwijfeld ook mogelijkheden om te zwemmen, te trainen en te werken aan allerlei hondenvaardigheden. Leuk is dat Esther ook dat allemaal wil horen en wil weten...

Welke reu

Het nieuwe wachten is natuurlijk ook een lastige omdat we moeten wachten op de beslissing wie welke pup gaat krijgen.  Oor ons geen probleem, omdat we de puppy’s niet anders kennen dan van video en foto. En uiteraard omdat we alle vertrouwen hebben in de moeilijke taak van Esther. Zij gaat samen met een bevriende fokker een puppytest doen die antwoorden moet gaan geven. Om die test te kunnen combineren tot antwoorden heeft ze van alle nieuwe eigenaren gevraagd om aan haar te vertellen wat hun eisen en wensen zijn. En vooral ook wat zij met hun hond willen gaan doen.

Wij willen en baasgerichte hond en hebben interesse in apporteren, speuren en zweetwerk, vooral ook omdat ik daarin de gehoorzaamheid terug zie. Ook zie ik mogelijkheden om met beperkte middelen op willekeurige plekken te kunnen trainen en dus niet gebonden ben aan materiaal, locaties en weekplanningen. De contacten met collega-commissie-leden van de Jacht Werk en Sport Commissie van de NVSW zullen daarbij ongetwijfeld ook van belang zijn.

En dan eindelijk: in week 6 wordt bekend wat de uitslag is van de puppy-test. En bij de reu-tjes komt dan de keuze voor ‘onze pup’ naar buiten. Wij weten eindelijk welke pup naar ons toe gaat komen en eerlijk gezegd heeft dat geen positief gevoel voor het ongeduld. We staan steeds nadrukkelijker af te tellen...

De echte komst

Het wordt nu echt heel concreet: over een paar weken (eigenlijk dagen) zijn we verantwoordelijk voor een puppy. En dus verdiepen we  ons verder in allerlei zaken ter voorkoming/bestrijding van wormen, vlooien en teken. Het is dan de vraag waar betrouwbare informatie te vinden is.  In de sociale media worden middelen met de grond gelijk gemaakt en andere opgehemeld. Op zoek naar onderbouwing is dan het devies. Giftige stoffen zoals het inmiddels bekende fipronil zijn soms opgenomen en van andere middelen wordt verwezen naar gevallen van overlijden. Hoe dan ook is het ook een ethische keuze die je maakt en die maak je voor een ander levend wezen. Los van een achterhaalde onderbouwing is het natuurlijk ook handig om zelf te kunnen checken op bijvoorbeeld de aanwezigheid van teken in de vacht na het wandelen. Werkt je middel dan als je niets vindt of was er gewoon niets dat kon overspringen? Over onzekerheden en dilemma’s gesproken... Gelukkig hebben we nog even en kunnen we ook overleggen met de fokker en andere Stabij- en hondenbezitsters. 

De pup is geboren

maart/april 2021

Het begint echt spannend te worden. Vanwege het beperkte aantal nestjes wordt het wachten niet direct beloond, maar zien we steeds kleine verschuivingen. Soms een plaatsje vooruit, soms eentje achteruit. Er is niet goed een peil op te trekken. de maand loopt naar het einde en er zijn nog geen echte schokkende veranderingen meer geweest. Zou het dan toch richting juni/juli 2021 gaan verschuiven voordat we verblijd worden met een hondje? Wie zal het zeggen? En wat doe je dan met vakantieplanningen? Lastig...

Telefoon

En dan wordt het paaszaterdag en gaat plotseling de telefoon. Er is een nestje met een pup voor ons! Al snel volgt een uitwisseling van gegevens en wachten we ongeduldig tot het moment dat we contact kunnen opnemen met de fokker. Als snel wordt duidelijk dat we in aanmerking komen voor een pup van kennel ‘fan it Noetsele Hiem’ en het eerste contact is super.
We maken een afspraak om te komen kijken en bij de kennismaking is wat ons betreft sprake van een leuke klik. Er volg een vloed aan informatie in een meer dan prettig eerste contact.  Daarna is de start van ‘puppyspam’ en worden we overladen met foto’s en video’s van de 8 puppy’s en moeder Pleun. Het is een genoegen om te zien hoe relaxt de moeder zich gedraagt. In combinatie met de ontvangen informatie over de eigenschappen van de moeder, de ‘aanpak’ van het opvoeden van de puppy’s en de eerste testen dringt het steeds beter tot ons door: we krijgen een pup van een hele betrokken fokker en stabiele moederhond.

Het nieuwe wachten

Het nieuwe wachten is begonnen en nieuwe vragen komen op.  Want het is natuurlijk nu nadrukkelijker aan de orde om na te denken over puppy-cursussen. Helaas is alles nog dicht en kunnen we nergens kijken. En wat willen we gaan doen: de interesse gaat uit naar trainingen die gaan in de richting van de jacht zonder echt te willen gaan jagen. En wat gaat zo’n pup eten. Wat is goed en wat is beter? Waar moet je echter letten is natuurlijk wat de fokker aan het nest gaat geven en wat ze van daar uit aan ons mee gaat geven.

Voeding

Weer een nieuw punt om uit te zoeken dient zich aan.  Na veel onderzoek op internet en contact met de fokker komt Farm Food naar voren. Alle daar ingewonnen informatie opent weer deuren naar een nieuw kennisgebrek. Veel interessante weetjes helpen me weer verder op het pad van de voorbereiding op de komst van onze pup. Duidelijk is geworden dat vers vlees toch een grotere rol zou moeten spelen dan ik me ooit gerealiseerd had. En dan ik in het verleden had gezien en zelf had toegepast. Ook het gebruik van vuile groene pens valt ineens op zijn plek.  Toch heb ik het idee dat er best veel veranderd is en dat het niet helemaal alleen aan mij ligt.

Nog 6 weken wachten en verder voorbereiden....

, 

Nieuwe ontwikkelingen

En dan

• duurt het wachten nog steeds lang
• lokt de situatie met meer vrije tijd...
• kom je opnieuw een vacature binnen de Nederlandse Vereniging voor Stabij en Wouterhoun (NVSW) tegen...
• is die vergezeld van een woord zoals 'help' en 'noodkreet'...
• besluit je te reageren...
• ben je opeens als (mede)wedstrsijdsecretaris lid van de Jacht, werk en sportcommissie JWSC) van de NVSW...
• word je geconfronteerd met een compleet andere wereld met allerlei onbekende termen en begrippen...
• ben je zelf nog steeds zonder pup, 

Bijzondere ontwikkelingen...

Jacht, Werk en Sport Commissie

Bij de eerste stappen ter voorbereiding op dat nieuwe werkveld kom je in contact met de leden van de commissie en allerlei volstrekt onbekende werkterreinen. De liefde voor de hond en het beoefenen van de jacht(sport) delen ze duidelijk met elkaar. Er wordt gesproken over standaardwerkwijzen etc. en gaandeweg worden er ook wat begrippen duidelijk. Een leuk nieuw onderwerp voor mij en het lijkt me leuk om ook hier met onze nieuwe hond iets te gaan doen. Of dat daadwerkelijk jacht moet worden of in de simulaties blijft hangen dat zien we wel. Het feit dat er ook veel in zit voor de band tussen hond en baas en bovendien ook veel biedt op het terrein van 'gehoorzaamheid'. spreekt me wel aan. Die basis (de goede binding baas-hond) zoeken we natuurlijk ook. Het enthousiasme bij deze mensen en hun deskundigheid met hun honden en het ras gaan met zeker verder helpen.  

De tijd schrijdt voort

maart 2021

Eindelijk is het einde van februari daar en gaan we zien hoe de verhoudingen in de wachtlijst er werkelijk uitzien. We hebben tenslotte inmiddels door onze zelf opgelegde beperking plaats 812 aangetikt. Dit onderschrijft nog een keer op een heldere manier hoeveel mensen op zoek zijn naar een hond. Geduld is dan een schone zaak en gelukkig maken we op maandag 1 maart 2021 een mooie sprong naar nummer 49. Dat voelt een stuk beter. Hoewel...

Onrustig?

Vanwege deze stijging op de wachtlijst besluiten we toch maar onze inventariserende acties voor de puppy-uitzet in daden om te zetten. Het is tenslotte mogelijk dat er sprake is van gekke levertijden van bepaalde spullen en dat willen we voor zijn. Op een enkel geval na is er niets aan de hand en krijgen we keurig onze spullen. Dus zitten we inmiddels in huis met bench, autobench, fietskarretje en allerlei kleinere zaken. 
Het is leuk om van alles bij elkaar te scharrelen en daadwerkelijk de voorbereiding te zien en te voelen.

Jacht, Werk en Sport Commissie

Wat ga je doen als je meer tijd lijkt te krijgen en je activiteiten wilt gaan ondernemen met een nieuwe hond. En wat komt er zoal voorbij....
In het vereninigingsblad van de NVSW De Fryske Hounen staat voor een tweede keer een oproep en ik besluit te reageren. Een tijdje later stap je in een een compleet nieuw terrein. Bij de eerste stappen ter voorbereiding op dat nieuwe werkveld kom je in contact met de leden van de commissie en allerlei volstrekt onbekende werkterreinen. De liefde voor de hond en het beoefenen van de jacht(sport) delen ze duidelijk met elkaar. Er wordt gesproken over standaardwerkwijzen etc. en gaandeweg worden er ook wat begrippen duidelijk. Een leuk nieuw onderwerp voor mij en het lijkt me leuk om ook hier met onze nieuwe hond iets te gaan doen. Of dat daadwerkelijk jacht moet worden of in de simulaties blijft hangen dat zien we wel. Het feit dat er ook veel in zit voor de band tussen hond en baas en bovendien ook veel biedt op het terrein van 'gehoorzaamheid'. spreekt me wel aan. Die basis (de goede binding baas-hond) zoeken we natuurlijk ook. Het enthousiasme bij deze mensen en hun deskundigheid met hun honden en het ras gaan met zeker verder helpen.  

Wachten duurt best lang

Coronatijd verstrijkt

Inmiddels is er aardig wat tijd verstreken en ik had verwacht dat we zo rond december wel gedaald zouden zijn onder de 100. Begin december 2020 blijkt dit niet waar: we staan op het mooie nummer 111 en de totale lijst (voor een zwart-witte reu) is gestegen tot over de 650 personen. De Corona-tijd laat zijn sporen na. Overal lees je over het effect van thuiswerken en de enorme vraag nog puppies en de enorme en absurde prijzen die worden gevraagd (en betaald). Wat betekent het terugkeren naar normaal dan voor al die nieuwe huisdieren. Hoe dan ook word je wel telkens getriggerd door alle foto’s van opgehaalde puppies  dan valt het wachten soms best tegen....

Theorie en opvattingen

Het blijft voor ons hoe dan ook een tijd van informatie verzamelen en allerlei interessante theorieën ontdekken  dat blijft boeiend en wat is er veel te vinden. Het is een inmiddels en erkende wetenschap geworden en het is zelfs een soort industrie geworden. En dat terwijl mijn ouders ooit gewoon een hond namen. Nu lees  je allerlei dingen over opvattingen om een hond op te voeden met gebruikmaking van veel correcties, terwijl anderen dat absoluut niet willen en het gewenste gedrag willen behalen door positief gedrag te belonen. Namen die je tegen komt van Martin Gaus, Cesar Milan, etc. maar ook van iemand als Turd Rugaas, die veel laat zien over het non-verbale gedag van honden: de lichaamstaal. Deze moet je als baasje natuurlijk ook leren lezen en dat zijn soms best wel  subtiele signalen. Beeldmateriaal met het huidige internet helpt ook wel.
Maar ook de verschillende boekjes en tijdschriften geven duidelijke beelden van de theorieën en benaderingen (en tegenstellingen) van de verschillende deskundigen. Voor ons is dat een situatie waarmee we in staat worden gesteld om eigen keuzes te maken en de verschillende invalshoeken met elkaar te vergelijken en tegen elkaar af te zetten. Vaak blijkt het niet zo ver uit elkaar te liggen als je in eerste instantie denkt. Dat zijn de leuke ontdekkingen. Lastiger is het als de theorieën en opvattingen lijnrecht tegenover elkaar liggen. Maar goed daar komt het stukje eigen intuïtie om de hoek kijken. Belangrijk is om altijd je eigen innerlijke kompas te blijven volgen en dat is ook het makkelijkste vol te houden.

Ontdekken

Het zoeken naar geschikte hondenscholen is ook zo'n ding dat nu niet gemakkelijk is. Alles is gecanceld of gesloten en dus is het niet makkelijk om even sfeer te gaan proeven en te gaan kijken. Je ontdekt wel in veel gevallen dat de een zweert bij het gebruik van de 'clicker', terwijl een ander daar helemaal niets van weten. En dan is even langs de kant gaan staan best wel handig om te doen. Ook voor sport,  spel, werken en jachttrainingen is het leuk om indrukken op te doen en te gaan kijken wat bij je past. En ook niet onbelangrijk wat goed matcht met de huidige vulling van de agenda's van ons en onze interesses. Kortom we hebben nog tijd en veel te ontdekken. Maar vooral geldt voor nu nog ons: nog een tijdje geduld oefenen...