Keuze voor Stabij

Karaktereigenschappen

We komen uit bij een Stabijhoun. Niet alleen omdat het allemaal leuk klinkt maar vooral ook door positieve ervaringen van bekenden. Ze geven aan dat een hond qua karakter bij je moet passen en dan zou een eigenwijze Stabij wel een aardige keuze zijn. Daarnaast - belangrijker - lezen we veel over de eigenschappen van de Stabijs.
Ze zijn zelfstandig en sommige mensen noemen het eigenwijs, anderen noemen het koppig of eigenzinnig. Maar in feite is het zelfstandig, en dat is iets dat er bewust is ingefokt. Als je dat weet moet je wel weten hoe je daar mee om moet gaan. Geduld en consequent zijn dat zijn sleutelwoorden die ik uit het verleden weet van hondenscholen die ik bezocht, die ik hoor van mijn zoon die een Hollandse herder heeft en ook steeds wordt uitgesproken door bijvoorbeeld Edwin Frakking van honderschool.online en andere deskundigen. En dan lees je ook dat dat consequente en duidelijke begeleiding noodzakelijk is om een goede en stabiele hond in huis te krijgen. En je wilt natuurlijk wel een maatje krijgen...

Rasvereniging

Op de pagina's van de rasvereniging (NVSW) lees je vervolgens allerlei zaken over rasstandaard, over de eisen die aan fokkers worden gesteld en over fokkersadviescommissies. Je krijgt dan steeds meer het gevoel dat dat alles er niet voor niets is. Beperking in aantallen nestjes en dekkingen zorgen er ook voor dat het ras gezond  blijft en ook de betrokkenheid bij de keuze voor reu en heeft zijn van belang voor het voorkomen van gebreken binnen het ras. Dit versterkt het gevoel om voor een goede fokker te keizen

Stamboom

En dan komt onvermijdelijk het verhaal van broodfokkers en extra netjes tot ons. Extra nestjes die wel raszuiver zijn maar geen stamboom hebben. Stamboom en een goed georganiseerd fokbeleid zijn onlosmakelijk verbonden. En ook de 'garantie' dat er goed gekeken is naar erfelijke factoren en gezondheid van ouderhonden. 
We besluiten eigenlijk al snel dat we dan een pup willen van een goede fokker met stamboom. De inschrijving bij de NVSW volgt en we laten ons op de wachtlijst zetten. Weer een stap verder. Wachttijd? We lezen hier en daar dat het een jaar kan duren. En dat past weer prima bij onze 'planning'.

We gaan het doen

De kogel is door de kerk: we gaan eens rustig kijken of we een hond kunnen vinden die we allebei leuk vinden. Ik wil geen kleine hond en mijn partner wil geen hele grote hond. Praktisch gezien moet de hond ook mee kunnen met onze normale bezigheden. En dat niet alleen in de auto en de (sta)caravan, maar ook met fietsen etc. Daarnaast mag het best een hond zijn die veel beweging nodig heeft, want de tijd om dat te doen is er dan. Verder is er natuurlijk nog een keuze die gemaakt kan worden tussen asiel en fokker.

Fokker

We besluiten dat we echt een pup willen en dus bij een fokker terecht moeten. En dan komen volgende vragen. Hoe kom je tot fokkers en moet het een 'bastaard' (' vuilnisbakkenras') of een rashond worden. Lang zoeken op het internet zorgt er voor dat je allerlei zaken gaat afwegen en tot de conclusie komt dat het karakter van een hond het beste te voorspellen valt als je een rashond neemt. En welk ras spreekt je dan aan. Overal vind je negatieve karaktereigenschappen, maar ook positieve. En welke spreken je aan, welke zijn zwaarder wegend. Een zoektocht volgt en er worden leuke hondenrassen gevonden. En hoe kom je bij fokkers van die rassen? Weer een nieuwe zoektocht. Je leest weer van alles over goede fokkers en broodfokkers met alle plussen en minnen die daar bij horen.

Ras

Verschillen zijn ook te vinden in de manier waarop het binnen verschillende rassen is georganiseerd. Er zijn allerlei rasverenigingen en de ene heeft duidelijk verbinding met fokkers en andere weer helemaal niet. En welke eisen er worden gesteld. En willen we wel een pup die helemaal voldoet aan de rasstandaard. Niet zo zeer vanwege die standaard, maar vooral vanuit het gevoel dat het karakter iets beter voorspelbaar is. En dan moet je je ook daarin weer verder verdiepen. 

De eerste stappen zijn gezet.

Ik wil een hond

Deze tekst is al vele malen uitgesproken door mijn partner en ik heb heel lang volgehouden dat het hebben van een hond niet goed past in ons leven. We werken tenslotte allebei en zijn weinig thuis. Dat betekent dat een huisdier veel op zichzelf aangewezen is en niet de aandacht kan krijgen die zo'n dier verdient. Het is niet de bedoeling dat je een hond neemt en het beest vervolgens grotendeels overdag aan zijn/haar lot overlaat. Je kunt natuurlijk wel een uitlaatservice inhuren, maar dan nog. Daarnaast leek het er niet op dat we op anderen zouden kunnen terugvallen in onze omgeving. Dit alles maakt de thuissituatie niet echt gemakkelijk.

Verder zijn we allebei graag onderweg met fietsen of lange wandelingen. Ook gaan we graag weekendjes weg. Dat wandelen is in het begin een probleem omdat jonge honden niet zo lang mogen lopen en bij kennissen zien we dat een oudere hond ook zo zijn beperkingen geeft. En dan dat fietsen: het organiseren dat je hond mee kan om te fietsen lijkt ook niet vanzelfsprekend. Al met al lijkt het handig om te zorgen dat we met een fietskarretje onderweg kunnen. Een fietskarretje dat ook als 'wandelwagen'  gebruikt kan worden?

Verandering in beschikbare tijd

Bij het voorzicht van pensioen gaan er ineens andere zaken spelen. Het vooruitzicht van meer tijd hebben maakt dat een nieuwe herhaling van 'ik wil een hond' anders landt. Misschien is het wel een leuk idee om een hond te nemen. Maar dan een pup, zodat je zelf moet opvoeden en niet met de door anderen voltooide opvoeding van de hond zit opgescheept. En belangrijker nog: alle gebeurtenissen uit de socialisatieperiode van die hond. 
Belangrijk is natuurlijk ook dat het gemakkelijk is om die eerste weken na de komst van een pup tijd te hebben en vrij nemen hoeft niet meer na pensionering. Er verandert iets in de manier waarop tegen het idee wordt aangekeken. De - positieve - ervaringen met vele honden in de jeugd bij je ouders en het latere bezit van een eigen hond gaat toch steeds meer spelen. En dan de video's van puppy-trainingen: die geven een beeld dat aansluit bij de ervaringen uit het verleden. Vooral de insteek van Edwin Frakking van hondenschool.online spreekt aan. Een verandering is voelbaar en het onderwerp wordt steeds meer een reële optie.