En dan ben je zo maar een jaar verder. De verjaardag is achter de rug en Tjibbe ontwikkelt zich goed. alhoewel de gevoeligheid voor het vuurwerk wel doorwerkt. Dut vooral ook omdat het gebruik in onze woonomgeving na oud-en-nieuw niet echt stopt (helaas).

Hij gaat goed om met alle andere honden die hij tegenkomt en in het Twiske komt hij steeds vaker twee collega-stabijtjes tegen: moeder Jip en zoon Mex. Die hebben het nog niet zo voorzien op die rare jonge hond maar het gaat wel iets makkelijker.

De fietskar vindt Tjibbe prima, zolang wij er achter lopen en dat ding niet achter zo’n gekke fiets hangt. Dat is aanleiding tot blaffen en onrustig gedrag. Jammer vooral ook omdat we zo graag willen fietsen..

Het bezoeken van de jachttrainingen heeft ook zo zijn dingetjes: schieten is niets (paniek) en ook de dummy-launcher maakt te eng geluid. Het apporteren vindt Tjibbe leuk en dat gaat steeds beter, alhoewel hij ook daar regelmatig even tijd voor zichzelf neemt.

Feit blijft dat hij daar veel plezier aan beleeft en dat we die dingen redelijk kunnen doen in onze drukke omgeving. Druk ook met andere honden want Tjibbe heeft niet een dusdanig sterke focus dat hij doorgaat met zoeken en apporteren als er andere honden aankomen. Dat is wel een dingetje.