April/mei

In de periode na het eerste bezoek worden we elke dag weer voorzien van nieuwe foto’s en video’s. Met als beloofd was worden we bedolven onder puppy-spam. We zien de pups een enorme ontwikkeling doormaken van kruipende blinde molletjes naar pups die dingen beginnen te zien en te horen. We worden deelgenoot van de enorme aanslag die 8 pups plegen op het gestel van hun moeder. Pleun ondergaat ondanks dat alles op een uiterst relaxte manier en je ziet de pups zich enorm ontwikkelen. Ik hoorde al zeggen dat Pleun geen moedermelk gaf maar slagroom. De 4 teefjes en 4 reutjes groeien voorspoedig. We kunnen het niet afwachten om weer een keer de hondjes in levende lijve te kunnen zien. Rond de leeftijd van 5 weken lukt dat weer. We voelen ons weer van harte welkom en zien met eigen ogen hoe liefdevol de puppy’s opgroeien. En uiteraard krijgen we ook weer veel mee van de drive van fokker Esther en de serieuze manier waarop zij haar puppen-kinderen een goede basis willen geven voordat ze naar de nieuwe eigenaren gaan. We zien het enorme gekrioel in de werpkist en puppy-run en uiteraard ook rond de etensbakken. Twee-aan-twee mogen de pups een maaltijd van geweekte brokken gemengd met harde brokjes tot zich nemen.  Ze laten het zich goed smaken. De een stort zich op zijn ‘bak’ en de ander vindt een naastgelegen bak ook interessant. Dat hij daarbij met veel poten in de ‘eigen bak’ staat en zich zelf en de omgeving besmeurt.  Heerlijk ongecompliceerd puppy-leven…

Verhalen en informatie

Tussendoor krijgen we heel veel informatie mee van de belevenissen van het nest en de voortgang in de ontwikkeling. Ook wordt veel uitgewisseld over kennis van hondenopvoeding en alle dingen die van belang zijn voor de verzorging. Ook spreken we over de mogelijkheden bij de fokker en de situatie waarin onze pup gaat komen. Niet alleen thuis maar ook bij de stacaravan aan zee.  Daar is het natuurlijk een ander beeld dan rond de geboortegrond aan de Sallands Heuvelrug. Het duinlandschap, het strand en de Noordzee. En niet te vergeten de verschillende duinmeertjes waarin de honden van veel mensen lekker zwemmen en kunnen spelen. Ook op het strand zijn er mooie mogelijkheden om lekker ‘los te gaan’. Het is natuurlijk de ruimte, het water en de riante mogelijkheden om lekker los te lopen.

En dat is anders dan thuis. Niet minder maar anders: veel ruimte in nabijgelegen groengebieden en paden in het polderlandschap. Ongetwijfeld ook mogelijkheden om te zwemmen, te trainen en te werken aan allerlei hondenvaardigheden. Leuk is dat Esther ook dat allemaal wil horen en wil weten…

Welke reu

Het nieuwe wachten is natuurlijk ook een lastige omdat we moeten wachten op de beslissing wie welke pup gaat krijgen.  Oor ons geen probleem, omdat we de puppy’s niet anders kennen dan van video en foto. En uiteraard omdat we alle vertrouwen hebben in de moeilijke taak van Esther. Zij gaat samen met een bevriende fokker een puppytest doen die antwoorden moet gaan geven. Om die test te kunnen combineren tot antwoorden heeft ze van alle nieuwe eigenaren gevraagd om aan haar te vertellen wat hun eisen en wensen zijn. En vooral ook wat zij met hun hond willen gaan doen.

Wij willen en baasgerichte hond en hebben interesse in apporteren, speuren en zweetwerk, vooral ook omdat ik daarin de gehoorzaamheid terug zie. Ook zie ik mogelijkheden om met beperkte middelen op willekeurige plekken te kunnen trainen en dus niet gebonden ben aan materiaal, locaties en weekplanningen. De contacten met collega-commissie-leden van de Jacht Werk en Sport Commissie van de NVSW zullen daarbij ongetwijfeld ook van belang zijn.

En dan eindelijk: in week 6 wordt bekend wat de uitslag is van de puppy-test. En bij de reu-tjes komt dan de keuze voor ‘onze pup’ naar buiten. Wij weten eindelijk welke pup naar ons toe gaat komen en eerlijk gezegd heeft dat geen positief gevoel voor het ongeduld. We staan steeds nadrukkelijker af te tellen…

De echte komst

Het wordt nu echt heel concreet: over een paar weken (eigenlijk dagen) zijn we verantwoordelijk voor een puppy. En dus verdiepen we  ons verder in allerlei zaken ter voorkoming/bestrijding van wormen, vlooien en teken. Het is dan de vraag waar betrouwbare informatie te vinden is.  In de sociale media worden middelen met de grond gelijk gemaakt en andere opgehemeld. Op zoek naar onderbouwing is dan het devies. Giftige stoffen zoals het inmiddels bekende fipronil zijn soms opgenomen en van andere middelen wordt verwezen naar gevallen van overlijden. Hoe dan ook is het ook een ethische keuze die je maakt en die maak je voor een ander levend wezen. Los van een achterhaalde onderbouwing is het natuurlijk ook handig om zelf te kunnen checken op bijvoorbeeld de aanwezigheid van teken in de vacht na het wandelen. Werkt je middel dan als je niets vindt of was er gewoon niets dat kon overspringen? Over onzekerheden en dilemma’s gesproken… Gelukkig hebben we nog even en kunnen we ook overleggen met de fokker en andere Stabij- en hondenbezitsters.