Eind Mei

We komen in de eindfase van het wachten. Met de uitslag van de test is bekend geworden dat Fedde-Siebe ons nieuwe gezinslid wordt. Ondanks het feit dat we het best een leuke naam vinden willen vasthouden aan de naam die we alweer een tijd geleden hebben uitgezocht. Onze stabij gaat een echte Friese naam krijgen: Tjibbe.  Maar dat houden we nog voor onszelf. Slechts een enkeling weet het en verschillende mensen in onze omgeving trekken een parallel met de naam van een kind dat geheim wordt gehouden. En ze hebben niet helemaal ongelijk…

Zeker ook als ons andere ideetje tenuitvoergelegd wordt: we hebben een soort uitnodigingskaarten gemaakt dat we naar enkele intimie willen sturen. Die zullen ongetwijfeld denken aan een geboortekaartje. Maar goed, het kaartje moet gevuld met foto’s en natuurlijk wel een soort ‘pasfoto’ van de goed pup. Gelukkig weet Esther dat te realiseren en en-passant krijgen we ook nog een leuke foto van de drie generaties die er al waren buiten dit nest. Een mooie plaat met de opa, de moeder en het halfzuster van onze Tjibbe. Hoe leuk is dat…..

Aanvullende artikelen

Gaandeweg kom je er achter dat het misschien toch wel handig is op trainingspads te kopen.  Al ga je het de zindelijk maken niet doen met behulp van die pads dan nog liken die dingen best handig. Een absorberende laag met daaronder een waterdichte plastic-laag kan tenslotte ook overal onder en dan een vangnet voor ongelukjes zijn. Toch maar kopen dus. Verder komen we tot het besef dat het veelvuldig gebruiken van de tuin eigenlijk vraagt om een droogloopmat. Die hebben we niet, dus die moet er ook maar komen. En grote rollen papier voor de ongelukjes blijken ook handig.  Nog even extra aandacht coor de verlichting achter in de tuin.  En zo ontstaat er toch weer een lijstje van zaken waar plots ook een ip-camera komt. Toch welgemakkelijk om de bench in de gaten te houden. 

Afscheid van de fokker

Ook broeden we op ideetjes om de fokker en de oudere honden te verwennen. Voor ons gevoel kan dat alleen maar met een soort cadeautje voor de mensen en iets lekkers voor de honden.  We besluiten ons verder te verdiepen in de fabricage van ambachtelijke oranjekoek. En dat kan mooi aan de hand van een mooi boekje dat ooit aan mij cadeau is gedaan door een afscheid nemende Friese collega’s. Werkelijk een leuk boekje van de producten van alle ambachtelijke bakkers die zelf hun eigen ‘twist’ hebben gegeven aan de samenstelling van hun oranjekoek. Inmiddels heb ik begrepen dat er sprake is van verschillende inzichten over het opmaken van de oranjekoek: moet het met crème of met slagroom. Hoe dan ook we bestellen wat en halen de Friese lekkernijen op voor de mensen en nemen lekkere kluiven mee voor de honden.

Het echte moment

Bij de fokker handelen we alle formaliteiten af en spraken we verder bij  inmiddels zijn er al verschillende puppy’s bij hun nieuwe eigenaar en zijn wij – voorlopig – de een na laatste die Esther ‘dwingt’ tot een afscheid. Na ons komt er nog iemand en dan blijft er nog een puppy over. Die zal over aandacht en liefde niet te klagen hebben…

We praten wat verder bij over allerlei wetenswaardigheden en nemen voer, puppypakket en paspoort in ontvangst nadat we de koopovereenkomst met een handtekening hebben geformaliseerd.  Mooi van die overeenkomst is dat de fokker de puppy’s terugkrijgt als er om wat  oor reden dan ook sprake zal zijn van een herplaatsing. Zo wordt de navelstreng nooit helemaal doorgeknipt. De een zal dat lastig vinden den ander niet: wij vinden het eigenlijk een geruststellende gedachte dat de fokker zich blijft bekommeren om haar hondjes. En dat iemand over het belang van de honden blijft waken is toch alleen maar super?

En dan gaan we op pad naar huis, met Tjibbe die al het bekende moet achterlaten. Best lastig voor hem en dat afscheid is niet een dingetje voor hem alleen…

Op weg en thuis 

Onderweg is Tjibbe niet-correct van plan het op te geven. Hij is het eerste half uur echt onrustig maar doet het uiteindelijk best goed.  Eenmaal aangekomen in zijn nieuwe huis is hij serieus bezig met de verkenning van zijn nieuwe omgeving. Slapen wil er maar niet van komen en buiten plassen lukt niet helemaal. Binnen lukt dat prima…

Uiteindelijk na 16:00 uur gaat ie echt onder zeil. Dat betekende dus een periode van zeker 7 uren met allen enkele hazen slaapjes. Dat belooft wat, maar hoe dan ook: het avontuur is begonnen.  We hebben er echt zin in.