Het vertrouwd worden

In het nieuwe thuis van Tjibbe weet hij al snel zijn plekjes te vinden. Zijn kleedje is een geliefd plekje en ook de bench zoekt ie af en toe uit eigen beweging op. Verder is hij zeer kien op allerlei beweging van zijn huisgenoten. Ze zeggen dat pappy’s tussen de 16 en 20 uur per dag slapen. Nou die van ons niet! Hij doet veel hazenslaapjes en zelfs in de bench is het meilijk om hem te ‘dwingen’ tot een slaapje. Bij elke beweging die hij waarneemt gaat het koppie omhoog of zit ie rechtop. Dat blijkt toch telkens lastiger omdat hij daardoor wat vervelend kan worden. Het lijkt er op dat hij regelmatig overprikkeld is en dus besluiten we de bench maar te ‘verduisteren’. Dag en nacht doen we een doek om de bench zodra hij gaat (moet) slapen. En zo waar: het lijkt te helpen en hij wordt evenwichtiger in zijn gedrag. het bijterig worden is voor ons dus een slaapsignaal en eigenlijk zijn wij dan al te laat…
Maar al met al krijgen we op dit punt wat meer structuur.

De nachtelijke ontwikkelingen

De nachten lijken zich iets te verlengen en het nachtelijk op moeten staan wordt aanmerkelijk minder. Het moet eigenijk alleen als er heftige dagen zijn geweest met veel prikkels en meneer de hele avond heeft liggen slapen. Ook is het – niet – doen van zijn plasje voor de nacht een duidelijke voorspeller. Maar goed, dan gaat ie meestal wel weer lekker slapen, ondanks het ochtendgloren. De doek werpt zijn vruchten ook hiermee af en die wordt dus vervangen door een goede badhanddoek die wat beter past en beter in het interieur past.

Lekker naar buiten

Met het naar buiten gaan maken we driftig gebruik van onze fietskar. We doen dat eerst in de vorm van de wandelwagen, omdat we zelf ook graag onze dagelijkse wandeling maken. En de fietskar biedt de mogelijkheid..
Tjibbe zit dan graag in de kar met de voorzijde helemaal open. Onder enig protest gaat ie soms toch dicht want hij heeft doorlopend de drang om uit de kar te stappen. Hij moet tenslotte overal bij zijn en dus probeert hij te doen alsof hij niet is aangelijnd en helemaal naar voren kan. Iets beter voor de spanning op de lijn (en zijn nek) is het naar boven gaat. Dat kan als de kar helemaal open is, maar ook als het ‘dakluik’ openstaat. Meneer heeft dan een prima uitzicht en steekt als een tankcommandant boven de bovenkant van de kar uit. Typisch Stabij-gedrag volgens een collega en tevens Stabij-baasje.

Onderweg

 Uit het huis gaan en op pad naar leuke dingen kan natuurlijk niet alleen lopend en dus moeten we veelvuldig gebruik maken van de autobench. De eerste kleine rit was hoopvol en daar moet bij gezegd worden dat een van ‘zijn mensen’ bij de bench op de achterbank van de auto zat. De tweede keer moest ik alleen met Tjibbe naar de dierenarts….
Gelukkig ging dat eigenlijk zonder problemen en ook de daaropvolgende ritten met de auto gingen prima. Ook ritten van een uur vormden geen probleem en Tjibbe ligt als een prins in de bench of zit af en toe naar buiten te kijken. De auto is zeker geen bezwaar want zodra de achterklep opengaat springt Tjibbe al op. Hij vindt het ‘reizen’ naar andere en vaak leuke plekjes prima. De wandel/fietskar bewijst ook zijn diensten op terrassen want het geeft Tjibbe rust en ook gelijke een goed plekje om te rusten.
Achter de fiets lijkt een ander verhaal te worden. De eerste twee ritjes waren zonder problemen, maar de twee daarop volgende – en veel langere – ritten veroorzaakten enig geluidsoverlast voor de omgeving. Daar ligt nog wat trainingswerk in het verschiet.

Verzorging

De verzorging van Tjibbe vraagt natuurlijk om aandacht voor vaccinaties en ontwormen. Ook moeten we rekening houden met de teken etc. als er lekker rondgestruind wordt in het groengebied, de duinen of gewoon in de bermen. Met het eerste is het helder dat de bezoekjes aan de dierenarts en prikjes onvermijdelijk zijn. Kort na aankomst de eerste kennismaking met de dierenarts en op 12 weken de zaken voor de eerste fase afgerond. Dan volgt het natuurlijk om doorlopend na het wandelen in de natuur Tjibbe goed te onderzoeken op beestjes. Met de puppy-vacht gaat dat nog gemakkelijk en al snel wordt de eerste teek gevonden. De middeltjes zijn tenslotte niet 100% garantie dat er niet s komt. Vervelend is wel dat de eerste teek gelijk heel hardnekkig is om te verwijderen. Het lichaam lukt prima, maar de rest… Moet er dan ‘vanzelf’ uitkomen. Dat voelt niet echt lekker en gelukkig gaat het bij de volgende exemplaren beter…
En dan krijgen we ook te maken met grasaren en andere vervelende dingen. Controle zal in de toekomst nodig blijven, maar ook met een andere vacht moeilijker worden.